Świetlica

 

 

 

 

Bajkoterapia opiera się  na wykorzystaniu terapeutycznych wartości literatury, która dostarcza bodźców do rozwoju emocjonalnego dziecka, przyczynia się do wzbogacenia wyobraźni, rozszerza zakres spostrzeżeń i pojęć oraz dostarcza doznań zastępczych. Ten szeroki zakres oddziaływania sprawia, iż może być stosowana w wielu sferach życia człowieka.

Bajki to utwory, w których świat fantastyczny miesza się z realnym i razem tworzą zrozumiałą dla dziecka rzeczywistość.  Tam zapoznaje się ono z sytuacjami wzbudzającymi niepokój i znajduje cudowne rozwiązanie swoich problemów. Bajka pokazuje dziecku świat w uproszczonej wersji, gdzie istnieje wyraźny podział na dobro i zło, i to zło zawsze zostaje ukarane.

Bardzo ważną funkcją bajki wg Marii Molickiej – terapeuty i psychologa dziecięcego, jest redukcja lęku i oswojenie sytuacji trudnych dla dziecka. Dzięki identyfikacji z bohaterem, który zwycięża różne trudności słuchacz ma wrażenie, że również posiada taką moc. Dzięki bajce otrzymuje pomoc i wsparcie psychiczne, które buduje jego poczucie wartości i mocy.

M. Molicka wyodrębnia trzy rodzaje bajek terapeutycznych:

 

• relaksacyjna – posługuje się wizualizacją i ma na celu wyciszenie, uspokojenie, odprężenie mięśni, relaks,

 

• psychoedukacyjna – jej celem jest wprowadzenie pozytywnych zmian w zachowaniu dziecka. Wspiera proces wychowawczy przekazując wzory dobrych zachowań, poszerza samoświadomość, uczy radzenia sobie z trudną sytuacją.

Przeznaczona jest np. dla dziecka – leniuszka, bałaganiarza, łakomczuszka lub takiego, które nie chce jeść czy spać. Po przeczytaniu należy wykonać ilustracje i uzewnętrznić emocje oraz porozmawiać na temat uczuć bohaterów. Dzieci same powinny zinterpretować bajkę, aby nabrała dla nich znaczenia osobistego,

 

 

• psychoterapeutyczna – ma dłuższą i bardziej rozbudowaną fabułę, a głównym jej celem jest: dowartościowanie dziecka, danie wsparcia, zrozumienia i akceptacji.

Ma również za zadanie przekazać wiedzę o sytuacji lękotwórczej i wskazać sposoby radzenia sobie z nią.

 

Fenomen bajkoterapii polega głównie na tym, że bajka działa sama. Jej treść przenika stopniowo do dziecka i zaczyna na nie wpływać. Mały człowiek identyfikuje się z bohaterem czy bohaterami i dzięki temu zaczyna rozumieć jak ktoś może się czuć w określonych sytuacjach. Uczy się dostrzegać i nazywać emocje swoje i innych. Czuje, która z prezentowanych mu bajek odnosi się do jego sytuacji wewnętrznej. Odnajduje podobieństwo ze swoim problemem i uczy się stawić mu czoło. Bajki dotykają ważnych obszarów takich jak: zazdrość i odwaga, złość, tolerancja, wdzięczność i rywalizacja miedzy rówieśnikami, agresja, lęk i wiele innych. Bajki dla malucha są bezpieczne, ponieważ ma on możliwość stawienia czoła problemom które przeżywają misie, rycerze, zwierzątka itp. Dziecko identyfikuje się z postacią, która jest mu najbliższa, jednak robi to zupełnie nieświadomie. W ten sposób znajduje zrozumienie, czuje że nie jest samo i ma możliwość rozwiązania swego problemu wzorując się na bohaterach bajkowych. Czasem jakaś bajka  podoba mu się szczególnie i chciałoby jej słuchać godzinami.  To znaczy, że porusza ona jakiś wewnętrzny problem dziecka, który domaga się rozwiązania. Dzięki bajce dziecko ma szanse uporać się z tym problemem, nie mając świadomości, że dokonało tego dzięki bajce. To dorośli mogą widzieć podobieństwo. Ich zadaniem jednak jest podkreślenie odwagi dziecka i jego sprawczości, a nie wskazywanie tego właśnie podobieństwa.

 

                                                                                  Opracowała: Marta Matusz